අම්මා දකිමි

ජීවිතේ හැලහැප්පීම් නිසාම සිහි කල්පනාව වෙනස් වුන දැන් අවුරුදු හැටක් විතර වෙන අම්මා කෙනෙක් කුරුණෑගල අපේ ගමේ ඉන්නවා. නීත්‍යානුකූල විවාහයක් නොවී නිවුන් පිරිමි දරුවන් දෙදෙනෙක් ලබපු මේ අම්මාගේ එක් දරුවෙක් කවුරු හරි කෙනෙක් දරුකමට හදාගන්න අරගෙන තියනවා. අනෙක් දරුවා අම්මා ළඟමයි හැදුනේ. මට මතකයි අපි පොඩි කාළේ  ඒ දරුවා ඉස්කෝලේ යනකොට අම්මත් පස්සෙන් යනවා. ඉස්කෝලේ ඉවර වෙනකල්ම ගේට්ටුව ළඟ ඉන්නවා. ගොඩාක් දවසට මොකක් හරි හේතුවක් හදාගෙන දරුවාව ඉස්කෝලෙන් කලින් අරන් යනවා. තමන්ගේ ඇස් මායිමෙන් එහාට දරුවාට යන්න දීලා නෑ. ගෙවල් වල වැඩක් පලක් කරන්න ගියත් දරුවා අරන් යනවා. කොහොම හරි දරුවාගේ අධ්‍යාපනයත් කඩා කප්පල් වුනා. පස්සේ කාලෙක ඒ ළමයා කොන්ක්‍රීට් වැඩ පොළවල් වලට අත් උදව් දෙන්න ගියා. කාලේ ගත වෙනවාත් එක්කම  අම්මගේ මානසික තත්වය තව තවත් නරක් වුනා. තමන්ගේ පුතා වැඩ ඇරිලා එනකල් ගමේ ගෙයක් ගානේ ගිහින් පුතා කොයි වෙලාවේ එයිද කියලා අහ අහා යනවා.

මම අපේ මහ ගෙදර ගියාම නොවැරදීම මම මේ අම්මාව දකිනවා. අර ප්‍රශ්නේ මගෙනුත් අහනවා. මටත් දැන් දරුවෝ ඉන්න නිසා  තේරුම් ගන්න පුළුවන් පුතා නැතුව අම්මාට දැනෙන අනාරක්ෂිත බව.  ස්වාමියා තමන්ව අතෑරලා ගියාට වඩා දුකක් වෙන්න ඇති එක දරුවෙක් වෙන් කරලා එයාගෙන් ගත්ත එක. තමන්ගේ එකම බලාපොරොත්තුව වුන අනෙක් පුතාව මොහොතකටවත් තනි කරන්න බැරි වුනේ ඒක වෙන්න ඇති. ජීවිතේ නොලැබීම් වලටම මුහුණ දුන් මේ කාන්තාව ජීවිතේ ලබපු වටිනාම දේ තමා තමන්ගේ දරුවගේ ආදරේ. වැඩට යන්න ඉස්සර වෙලා අම්මට උයලා තියලා අම්මව නාවලා යන, තමන්ගේ අම්මාව පණවගේ බලා ගන්න  ඉලන්දාරි පිරිමි දරුවෙක්  ඒ අම්මට ඉන්නවා. තමන්ගේ අම්මගේ ආදරය සැබෑ විදිහටම තේරුම් ගත්ත , අම්මාට නොලැබුන ආදරේ සහ ආරක්ෂාව දෙන ,  ඒ හැමදේටමත් වැඩිය දරුවෙකුට ඉන්නේ එකම එක අම්මා කෙනෙක් කියලා තේරුම් ගත්ත පුතෙක් ඒ අම්මාට ඉන්නවා.!

ජීවිතේ හැම දෙයක්ම හැමෝටම දෙන්නේ නෑ. ඒ වගේම කිසිම දෙයක් නොදී ඉන්නෙත් නෑ! විශ්වය සමබර වෙන්නේ එහෙමයි.