ඇදගෙන නෑම

 

අපේ හිතවත් කෙනෙක්ට මේ ළඟදි  ළිදෙන් වතුර එකක් ගන්න ගිහින් වුන කරදරයක් ගැන ටිකක් දිග සංවාදයක් ඇති වුනා. එතන හිටිය හැමෝම පුංචි කාලේ හරි ළිඳකින් නාපු අය . තම තමන්ගේ අත් දැකීම් ගැන කතාවෙන කොට දැනුනා හැමෝම එකම විදිහේ දේවල් තමා කරලා තියෙන්නේ කියලා.

ඒ දවස්වල ගෙදරකට නාන ළිඳකුයි වතුර බොන ළිඳකුයි කියලා දෙකක් තියනවා. වතුර බොන ළිඳේ නාන්න නම් හිතන්න වත් බෑ. කෙටියෙන්ම කීවොත් ඒ ළිඳට  දාලා තියන බාල්දිය බිමින් තියන්නවත් අම්මලාගේ අවසරය නෑ.අපේ කතාවට සම්බන්ධ කවුරුත් වතුර බොන ළිඳෙන් නාන්න වරප්‍රසාද ලබපු අය නෙවේ.

නුවර , කෑගල්ල ,රත්නපුර වගේ පැති වල නම් ළිං තුන්සිය හැටපස් දවසේම උතුරලා යනවා. ඒ පැති වල ජීවත් වුන අය නම් ළිඳ ළඟට ගිහින් ලනුව නැතුව බාල්දියෙන් වතුර අරගෙනලු නෑවේ. ඒ ළිං වල තුන් පැත්තකින් බැමි බැඳලා නාන පැත්තේ පුංචි කොට බැම්මක් බඳිනවා. අපේ අත්තම්මලාගේ පැත්තේ ළිං වට කරලා වහලයක් ගහලා ගෙවල් වගේ හදලා තියෙන්නේ. කන් අඩි පැලෙන සීතල මදිවට ඉර අව්ව වැටිලාවත් ඒ වතුර රත් වෙන්නෑ.

හැබැයි ඇදගෙන නාන්න නම් බැම්ම උඩට බැඳපු ළිදක් වෙන්න ඕනෑ. පායන කාලෙට වතුර මට්ටම පහලට යනවා. ඒ නිසා ගොඩක් ළිං වලට බොලොක්කයක් දානවා වතුර ඇද ගන්න ලේසි වෙන්න. බොලොක්කයක් නැත්තං අතින්ම ඇදලා තමයි වතුර ගන්න වෙන්නේ . වතුර බාල්දිය නියම හැඩයට තියෙන්නේ ළිඳට දාපු අළුත විතරයි. ටික දවසක් යනකොට ළිදේ වැදිලම ඒකට විෂේශිත වුන හැඩයක් ගන්නවා. හොඳට හය්ය තියන කඹයක් තමා බාල්දියේ බඳින්නේ. ටික දවසක් යනකොට කඹය ගෙවිලා තැන් තැන් වලින් ගැලවෙන්න පටන් ගන්නවා. එතකොට කඔය බොලෙක්කෙක් පැනලා ඇනේ ළඟ හිරවෙනවා. වතුර පිරිච්ච බාල්දිය පිටින් හිරවුනාම ඒ බරට කඹේ කෑල්ල තවත් ඇතුලට යනවා. නාපු වතුර ටික වේලෙනකම්ම කඹේ ගලවා ගන්න බෑ. හොඳම හරිය තමා ඔය විදිහට පරණ වුන කඹය කඩාගෙන බාල්දිය ළිදට වැටෙන එක. එහෙම නැත්තං බාල්දිය කොක්කෙන් ගලවාගෙන ළිඳට වැටෙන එක.

එහෙම වැටුන බාල්දිය ගන්න අගට කටු කම්බියක් පටලවපු දිග ලීයක් ළිඳක් තියන හැම ගෙදරකම තියනවා. ළිං පතුලට ලීය දාලා කූරු ගාන කොට බාල්දිය කම්බියේ පැටලෙනවා. සීරුවට ලීය උස්සලා ගන්න ඕන. බාල්දිය අල්ල ගන්න ඔන්න මෙන්න කියලා තියන කොටම ආපහු ළිඳට වැටෙන වෙලාවලුත් එනවා. කොක්ක ගලවගෙන බාල්දිය වැටුනාම නම් ඉතිං කවුරු හරි බැහැලම තමා ගන්න වෙන්නේ.

පස්සේ කාලෙක කඹ වෙනුවට ටයර් වලින් හදපු දිග පටි පාවිච්චි කළා. ඒවායෙන් වතුර අදින්න ලේසි වුනත් ඇඟ පුරාම කළු පාට ඉහෙනවා. අපේ යාළුවෙක් ඉස්කෝලේ යන්න ලෑස්තිවෙලා වතුර එකක් ඇඳලා අරන් බස් එක එන සද්දෙට බාල්දිය ආපහු අතෑරලා දුවගෙන ඇවිත් බස් එකට නැග්ගලු. ඉස්කෝලේ ළගින බහින කොට තමා දැකලා තියෙන්නේ සුදු කමිසේ බතික් වෙලා කියලා.

ඊළඟට නයිලෝන් ලනු  ආවා. ඒවායේ තියන ලෙස්සන ගතිය නිසා තැන් තැන් වලින් ගැට දාලා තමා වතුර අදින්න පාවිච්චි කළේ. සබන් අතේ තියන වෙලාවක නම් එක පාරින්ම බාල්දිය ළිඳට අතාරින් පුළුවන්.

අවුරුදු විස්සක විතර කාලෙක ඉඳලා ළිඳ කියන සංකල්පය ඈත් වෙලා. දැන් කවුරු හරි කෙනෙක් කීවොත් අපිට ළිඳක් තියනවා, අපි නාන්නේ ළිදෙන් කියලා ඒක පුදුමෙකට කාරණයක් වෙනවා. එහෙම වෙලාවට මම මතක් කරන්නේ අන්තිමට ළිඳෙන් නෑව දවස කවදද කියලා. අපි සියළුම දේ කරන්නේ නල වතුරෙන් නේ. ජීවිතේ කිසිම දවසක ළිඳකින් නාපු නැති අයත් ඉන්නවා. ඒ අයට නොදැනුනාට ළිං වලින් නාලා තියන අයට නම් කොහේ හරි ළිඳක වතුර පිරිලා ඉතිරිලා යනවා දැක්කාම ඒ වතුරෙන් නාගන්න ආසාවක් ඇති වෙන බව මට විස්වාසයි.