අහාට මෙහාට
දුව දුවා සාලේ පුටු හදපු, පවුඩර් ගාපු , මයික් වලට තට්ටු කරලා සද්දේ හරිද
කියලා බලපු අය හැමෝම නිශ්ශබ්ද වුනා. ඔක්කොම ලයිට් දාලා තව මදිවට එහෙන් ගෙනාපු
ලයිටුත් දැම්මම ගෙදර බඩු විතරක් නෙවේ නෝනයි මහත්තයයිත් දිලිසෙනවා.පියරු
හත්තට්ටුවක් ගා ගාත්ත නිවේදිකාව තමන්ගේ අරුමෝසම් මාල වලලු ටික පේන විදිහට ඉත්තෑකූරු
වගේ කොණ්ඩය දෙපැත්තට වනාගෙන ඉඳගත්තා. වැඩ
සටහනට දෙවනි තට්ටුවේ සාලෙ තෝරා ගත්තට ඒ ගෙදර ඕන තැනක් ඒ වැඩේට සුදුසුයි. හැම
භාණ්ඩක්ම හොඳම නිමාවේ දේවල්. දොර ජනෙල් බිම අන්තිම ඉහල විදිහට හදලා. ජෝඩු පුටුවේ
ගෙදර මහත්තයයි නෝනයි ජෝඩු දාලා ඉන්දවලා. මහත්තයා නිල් පාට කුරුතා ඇඳුමක් ඇඳලා,
නෝනා ඒකට ළඟින් යන නිල් පාටක සාරියක් ඇඳලා.
තද රතු පාට
තොල් දෙක උල් කරලා නිවේදිකාව ඒ දෙපළ ගැන හැඳින්වීමක් කළා. ඒ අවුරුද්දේ හොඳම ව්‍යවසායකයාට ලැබෙන සම්මානය
ලැබුනේ මහත්තයාගේ ෆැක්ටරියට. ඒක ඇඳුම් මහන ෆැක්ටරි එකක්. ඇඳුම් කියලා සරලව කීවට
පිටරටවලට ක්‍රීඩා ඇඳුම් යවන ෆැක්ටරි එකක්. කලාතුරකින් ලංකාවේ සේල් වලටත් එවනවා රට
යවන්න බැරි විදිහට මොකක් හරි අඩුපාඩු වුන ඒවා. උපරිම සැලකිල්ලකින් ෆැක්ටරියේ වැඩ බැලෙන නිසා එහෙම
වෙන අවස්ථා හරිම අඩුයි.
“අපි දැනගන්න
කැමතියි මේ ව්‍යාපාරය ඔබතුමා පටන් ගත්ත විදිහ ගැන”
“ඇත්තටම
කිවුවොත් මම බින්දුවේ ඉඳන් පටන් ගත්ත කෙනෙක්. එහෙම නැත්තං ඉනිමගේ ඉහලට ආව කෙනෙක්.
මගේ පළමු රස්සාවත් මේකම තමා. හැබැයි බොහොම උනන්දුවෙන් වැඩ කරගෙන ආව නිසා මට ඉක්මනට
ප්‍රමෝෂන් ලැබුණා. වැඩ හොඳ නිසා හැම සෙක්ෂන් එකකටම දැම්මා ඒ තැන් හදලා ගන්න කියලා.
මමත් ඒකට කැමති වුනේ කවදා හරි මගේ ව්‍යාපාරයක් කරන්න හිතේ තිබුණ හින්දා. අවුරුදු
පහළොවක් විතර එකම තැන වැඩ කරලා මම අන්තිමට පිරිස් කළමනාකාරවරයෙක් තැනට ආවා. ඒ
වෙනකොට මම සල්ලි ටිකක් එකතු කරගෙන හිටියේ. මම තීරණය කළා එතනින් අයින් වෙලා මගේ
ගෙදර එක කෑල්ලක ඇඳුම් මහන්න කීපදෙනෙක් දාගෙන වැඩ කරන්න. මම මාකට් එකත් හදාගෙන
හිටියේ. මම නෝනගේ අර්ථ සාධකේ සල්ලියි මම ඉතුරු කරපුවයි දාලා මැෂින් දහයකින් වැඩ
පටන් ගත්තා.”
“ඒ කියන්නේ
ඔබතුමියත් රැකියාවක් කරලා තියනවා?”
“ ඔව් මමත්
වැඩ කලේ ඔය කියන ෆැක්ටරි එකේ. අපි දෙන්නා
හම්බ වුනෙත් එතනදී. මම බැඳුනේ ටිකක් ඉහල තනතුරකට. මොකද මම මගේ උපාධිය කලේ මේ විෂයට
අදාලව. ඒත් හස්බන්ඩ් අයින් වෙනකොට මමත් අයින් වුනා”
“ලොකු
තීරණයක්!” නිවේදිකාව බර
කරලා ඇහුවා.
“ආ.. ඒ තීරණේ
මගේ. මෙයා ලොකු තනතුරක හිටියා කීවට මේ
මොකද්ද රසායනික ඉංජිනේරු මොකක්ද නේද?” මහත්තයා නෝනා
දිහාට හැරිලා ඇහුවා.
“ ඉතිං
ඔබතුමාට ලොකු අභියෝගයක් වෙන්න ඇති ව්‍යාපාරය දියුණු කරන එක.?”
“ මම ඉතිං මගේ
මුළු ජීවිතේ ම අභියෝගයක් විදිහට ගත්ත කෙනෙක්. මොකද මගේ තාත්තා නැති වුනේ මම දොළහේ
පන්තියෙ දී. මට එතන ඉඳන් රස්සාවක් කරන්න වුනා. ඊට පස්සේ නංගිලා දෙන්නා බන්දලා දෙන
එක. ඊට පස්සේ මෙයා බඳිනවට එයාලගේ ගෙදරින් ආව බාධක. මේ ව්‍යාපාරේ පටං ගත්තම ආපු
තර්ජන.. ඔය හැමදේම අභියෝග.”
“මේ ව්‍යාපාරේ
දියුණුව ඔබතුමා කොහොමද
දකින්නේ?”
“මගේ කැපවීම.
මම උදේ වැඩ කරන්න ගත්තම රෑ දෙක තුන වෙනකල් වැඩ කරනවා. කට්ටිය මාරු වුනාට මම එක
දිගට වැඩ. මම ම තමා ඇඳුම් චෙක් කරන්නේ.
කොහොම හරි අවුරුද්දක් විතර යනකොට මම වෙන තැනක් කුලියට අරගෙන මැෂින් පනහක් විතර
දාලා වැඩ කරන තැනට ආවා. මට හොඳ මාකට් එකක් ආවා. ඒවා කලෙත් මම ම රටවල් වලට ගිහින්
ඕඩර්ස් අරං ඇවිත්. “
“ ඔබේ බිරිඳ
ගේ සහයෝගය ගැන කතා කළොත්”
“මෙහෙමයි එයා
ඉතිං රස්සාවෙන් අයින් වෙලා නිදහසේ හිටියා ගෙදර. මමත් තනියම වැඩකරන්න කැමති කෙනෙක්.
අනික මම හැම දෙයක්ම හොඳට ඉගන ගෙන වැඩේට බැස්සේ.”
“ අපි
මෙතුමාගේ ප්‍රිය බිරිඳ දෙසට මදකට හැරෙමු. දැන් ඔබ කියන්න ඔබගේ කාර්ය භාරය, තමන්ගේ
ස්වාමියා මෙච්චර කැපවීමක් කරද්දී බිරිඳක් විදිහට ඔබ දුන්න සහයෝගය”
“ රස්සාවෙන්
අයින් වුන දවසේ ඉඳන් මම තමා ගෙදර සියළුම වැඩ බලාගත්තේ. මට උදව්වට දෙන්නෙක් ඉන්නවා.
දරුවන්ගේ ඉගන ගන්න දේවල්, සහෝදර සහෝදරියෝ තව නෑදෑයෝ ඒ හැම දෙයක්ම මම තමා බැලුවේ. “
“ඉතිං
ඔබතුමියටත් විශේෂ අවස්ථා ලැබෙන්න ඇති විදෙස් සංචාර වලට එහෙම . ලොකු වාසනාවක් ඒකත්”
“ නැහැ මෙම මේ
වෙනකල් කවදාකවත් එහෙම සංචාරයකට ගිහිල්ලා නෑ. මම පෝය දාට පන්සල් යන්නෙත් මහත්තයාගේ
අම්මා සිල් ගන්න ඇරලවන්න විතරයි. මොකද දරුවෝ අපි දෙන්නම ගෙදර නැති වුනොත් තනිවෙන නිසා”
“ එහෙම නම්
කියන්නකෝ මෙතුමා එහෙම සංචාරයකට ගිහින්
එනකොට ගෙනාව හොඳම තෑග්ග මොකක්ද කියලා ..”
නිවේදිකාව නෝනාගේ අපහසුතාවය මදක් අඩු කරන්න කටහඩ තොදොල්
කරලා ඇහුවා.
“ වැඩේ මේකනේ.
මම ගිහාම ෆැක්ටරි එකට ඕන දේවල් විතරයි ගේන්නේ. මට එතකොට වෙලාවකුත් නෑ ඔය බඩු හොය
හොයා ඉන්න. අනික බඩුවල බරත් බලන්න එපැයි”
ඒ කතාව
හරියන්නේ නැති නිසා අහන්න හිටපු ප්‍රශ්න දෙක තුනක් මග ඇරලා නිවේදිකාව ව්‍යාපාරය
පැත්තට යොමු වුනා.
“ අපි කැමතියි
දැනගන්න මේ අද ඔබතුමා අංක එකේ ව්‍යවසායකයෙක් වුනේ කොහොමද කියලා”
ව්‍යාපාරිකයා
සතුටු හිනාවකින් මූණ සරසා ගත්තා.
“වැඩ කිරීම සහ
කැපවීම. කැපවෙන්න ඕනෑ තමන්ගේ අරමුණට. මම අවුරුදු දහයක්ම හරියකට වෙලාවටක කෑමක්
නොගෙන මේ තත්වයට ආවා. මම හොඳට මගේ සේවකයන්ට සලකනවා. මගේ දියුණුව තියෙන්නේ සේවකයන්
උඩ. මගේ සතුට තියෙන්නේ සේවකයන් උඩ. මට එයාලගේ නම් , සේවය කරන අංශ කටපාඩම්. එයාලගේ
ගෙවල් වල මරණයක් වුනත් මම පැයකට හරි ගිහින් එනවා. එයාලා සතුටින් තියලා තමා මම වැඩ
ගන්නේ . මම ඒ යුතුකම් හරියටම කරන නිසා සේවකයොයි මායි අතරේ ලොකු බැඳීමක් තියනවා.
අනික මම අවදානම් වලට මූණ දුන්න කෙනෙක්. මම බය නැතුව බැංකු ණය ගත්තා. ඒවා ව්‍යාපාරෙට
යෙදෙව්වා. අද නම් මම කිසි කෙනෙකුට සතයක් ණය නෑ. මම සාර්ථක මිනිහෙක්!”
ව්‍යපාරිකයා
තමන්ගේ දියුණුවේ රහස් අනාගත ව්‍යවසායකයින් වෙනුවෙන් හෙළිකරනවා. කැමරාව එයා දිහාටම
එල්ලවෙලා තියන නිසා නෝනා ලොකු කල්පනාවක.
......මමත්
මගේ අරමුණට කැප වෙච්ච කෙනෙක් . මගේ අරමුණ වුනේ දරුවෝ තුන්දෙනාට උගන්නා ගන්න.
තාත්තට තියන ලොකු ෆැක්ටරි එකෙන් දරුවන්ගේ හිත නොපිරෙන බව මම දන්නවා. මට ඕන හැටියේ
රස්සාවකට යන්න තිබුණා. අතට පයට සේවකයෝ තියාගන්න තිබුණා. ඒත් මට දරුවන්ගේ ජිවිත
අතරමංවෙයි කියලා බයක් දැනුනා. මාත් අවුරුදු දහයකටවත් හරියකට වෙලාවකට කෑම කාලා නෑ. නිදි
නැතුව ගත කරපු රෑ අනන්තයි. දරුවෝ ඉස්කෝලේ ගෙනියන්න , අසනීප වලට බෙහෙත්
ගන්න, නෑදෑයන්ගේ මළ ගෙවල්වල දානේ ගෙවල්වල යන්න හැම දේම මට කිසි කෙනෙකුට
අඩුවක් නොකියන්න කළා. මගේ අම්මයි තාත්තයි ඉන්න කල් යුතුකම් කළා. මගේ සහෝදරියෝ නම්
කිසි කෙනෙක් මගෙන් සත පහක දෙයක් ඉල්ලලා නෑ. ඒ අය මේ ගෙදර විදිහ තේරුම් අරං ඉන්නේ.
මගේ දියුණුව තියෙන්නේ මගේ දරුවෝ මත. මමත් ලොකු අවදානමකට මූණ දෙන කෙනෙක් . සීයට
සීයක් ව්‍යාපාරයකට කැපවුන මගේ මහත්තයා එක්ක පවුල් ජීවිතයක් ගෙනියෑමේ අවදානමට මුහුණ
දෙන කෙනෙක්. මේ ගෙදර උගස් කරලා බැංකු ණය ගද්දී දරුවන්ට පාරට බහින්න වෙයිද කියන
අවදානමේ ජීවත් වුන කෙනෙක්. මේ දේවල් නිසාම දරුවොයි මායි අතර ලොකු බැඳීමක් තියනවා.
ඒත් මම නම් ජීවිතේ එක් කෙනෙකුට ණයයි. ඒ මගේ නැන්දම්මාට. මේ ලෝකේ අතාරින්න බැරි එකම
බැඳීම දරුවො වෙනුවෙන් ජීවත් වෙන්න උගැන්නුවේ මගේ නැන්දම්මා.......................
නෝනාගේ හිතුවිලි එකක්වත් කැමරාව දැක්කේ
නෑ.
නිවේදිකාව
තමන්ගේ අවස්ථාව අරගෙන කතාව පටන් ගත්තා ආයෙම.
“අපි දැන්
ටිකකට යොමු වෙමු අනික් පැත්තට.. හැම
සාර්ථක පුද්ගලයෙක් පසුපසම කාන්තාවක් ඉන්නවා කියනවනේ. අපි දන්නවා මේ හැමදේකම
ඔබතුමිය හෙවනැල්ල වෙලා ඉන්නවා කියලා. ඔබට ගොඩක් සතුටු ඇති මේ වගේ සාර්ථක පුද්ගලයෙක් ඔබේ ස්වාමියා වීම
ගැන? “
“ගොඩක්
සතුටුයි.” නෝනා අර
කල්පනාව පිටම කිවා.
තමන්ගේ ජීවිතේ
සතුට කියන්නේ මේකද? හිතේ අහු මුළු හිස්කමින් පුරවන , තමන්ගේ සියළුම සතුට
අනුන්ගේ අරමුණකට කැප කරන්න සිද්ද වුන, නාම මාත්‍රයකින් වත් ඒ වෙනුවෙන්
ඇගයීමක් නොලබන ජීවිතයක් උරුම වුන එක සතුටක්ද? ලෝකෙට ඒක පෙන්නන්න බැරි කමට හිනා
වෙලා ඉන්න එක, දරුවෝ විතරක් එකම සැනසීම කරගෙන ජීවත් වෙන්න ලැබුන එක සතුටක්ද?
කැමරාව ඉස්සරහා කඳුලු දෝරේ ගැළුවා.
“ ඇත්තටම
වචනයෙන් කියන්න බැරි දහසක් දේවල් එක කඳුලකට කියන්න පුළුවන්. ඔබේ හැඟීම්බර බව අපිට
කියන්නේ ඔබේ ජීවිතයේ පරිපූර්ණ බව. ඔබ කොතරම් වාසනාවන්ත කෙනෙක්ද කියලා මේ වැඩ සටහන
නරඹන ප්‍රේක්ෂකයන්ට දැනේවි. ඇත්තටම මටත් ඒක දැනෙනවා.. නිවේදිකාව ග්ලිසරින් කඳුලක්
පිස දැම්මා.
