බෙහෙත් පෙවීම

 

 

අපි පොඩි කාලේ හෙම්බිරිස්සාවක් උණක් හැදුනාට අපිටවත් අම්මලාටවත් දොස්තරලාටවත් එච්චර ගානක් නෑ. පෙනඩෝල් බොනවා කියලා එකකුත් නෑ. හැබැයි ඉඳලා ඉඳලා හැදෙන උණ නම් කාලයක් යනකල් මතක තියනවා. උණ හැදීගෙන එද්දී  ඉඟුරු කොත්තමල්ලි  තම්බලා බොන්න දෙනවා. ඒක වේල් දෙක තුනක් බොනකොට සාමාන්‍ය හෙම්බිරිස්සාවට ආපු උණක් නම් අඩු වෙනවා. ඒකෙන් බැරි නම් තව වේල් තුනක් විතර වෙනිවැල් ගැට දාලා කොත්තමල්ලි දෙනවා. ඒත් හරියන්නේ නැත්තං තමා ඩිස්පෙන්සරි එකට යන්නේ. ඒ වෙනකොට උගුර කන් රිදෙන්න පටන් අරං . හුළං වදින්න හොඳ නෑ කියලා අත් දිග ඇඳුම් අන්දවලා, තොප්පි දාලා තමා එක්ක යන්නේ. දොස්තර නලාව තියලා බලලා කහින්න කියලා බෙහෙත් දෙනවා. අනිවාර්යයෙන්ම එතනදි බොන්න කියලා  මෙලෝ රහක් නැති  කහ පාට බෙහෙතක් දෙනවා. ඊට අමතරව රතුපාට සිරප් එකකුයි, කොළපාට සිරප් එකකුයි දෙනවා. පෙති ජාතියකුත් දෙනවා. රතු පාටයි කළු පාටයි කරලකුත් දෙනවාමයි. සීතල කෑම කන්න එපා කියනවා. ගෙදර ඇවිත් ජනෙල් වහපු කාමරේ රෙද්දකුත් පොරවලා නිදි කරනවා. දාඩිය දාලා තමා උණ බහින්න අරින්නේ. ඒ මදිවට කන්න දෙන්නේ  පතෝල හොදියි බතුයි වගේ ලෙඩ කෑම. තව ප්ලේන් ටී එක්ක හුළං ඉස්කෝතු දෙනවා. ඒවා කනවට වඩා හොඳයි දීලා තියන බෙහෙත් පෙත්තක් බීලා බඩ පුරවා ගන්න එක. උණ ටිකක් හොඳ වුනාම ජර්සි එකක් දාගෙන ටිකක් එළි පහළියට එන්න පුළුවන්. අපරාදේ කියන්න බෑ දෙපාරක් බෙහෙත් ගන්න වෙන්නේ කලාතුරකින්. ලෙඩේ හොඳයි දුන්න බෙහෙත් ටික ඉවර වෙන්නත් කලින්.

ඒ වුනාට දැං පොඩි අයට ලෙඩක් හැදුනොත් කොහොමද?

ගණන් හදලා බැලුවොත් අවුරුද්දේ සෑහෙන දවස් ගාණක් එයාලා බෙහෙත් බීලා තියනවා.

පුංචි පොද වැස්සකට අහු වුනොත්, නැත්තං ගඟක හරි මුහුදක හරි බැහැලා නෑවොත් අඩු ගානේ හෙම්බිරිස්සාවක්වත් හැදෙනවා. එක්කෝ වැඩිපුර පූල් එකේ ඉඳලා ආවාමත් හරි. දානේ ගෙදරක ගිහින් අයිස් ක්‍රීම් කාලා, කිරි කාලා, ඊට උඩින් අයිස් ක්‍රීම් කාපුවාම හවසට උගුර රිදිලා, රෑට නහය හිර වෙලා උදේට උණකුත් එක්ක හොඳටම හෙම්බිරිස්සාව.

සමහර වෙලාවට කෑමක් වෙනස් වෙලා පොඩි බඩේ අමාරුවක් ඇවිල්ලා පස්සේ උණ එනවා. කොයි දේ කලත් අන්තිමට වෙන්නේ බෙහෙත් පොවන්න වෙන එක.

බෙහෙත් ගන්න ගිහින් ඩොක්ටර්ගේ එපා ලිස්ට් එක නැවත වාරයක් අහගෙන, ළමයින්ටත් අස්සවාගෙන සිරප් ගොඩකුයි, පෙති ගොඩකුයි, සමහර වෙලාවට ඉන්හේලරුයි අරගෙන ගෙදර එනවා. පොඩි අය ඔක්කෝටම එක සැරේනේ අසනීප වෙන්නේ.

පුංචිම කාලේ නම් බෙහෙත් පෙවිල්ල ටිකක් භයානක අත්දැකීමක්. දත් නැති කාලේ නම් බෙහෙත් බොන්නේ නැති වෙන කොට හරහට තියලා අල්ලාගෙන දිව උඩ හැන්ද තියලා තද කරලා පොවනවා. අඩනකොටම බෙහෙත් පෙවිලා ඉවරයි. ඊට පස්සේ තරහට ඊළඟ බෙහෙත් වේල එනකල්ම අඩනවා. දත් තියන කාලේ හැන්ද හරි ඩ්‍රොපර් දැම්ම ගමන් හපාගෙන ඉන්නවා බෙහෙත් ටික කට දෙපැත්තෙ වැක්කෙරෙන්න ඇරලා.  තව ටිකක් ලොකු වුනාම තිත්ත බෙහෙත් පෙති කුඩු කරලා පොවන කොට, අමුතු රහක් තියෙන සිරප් දුන්නාම වමනේ කරනවා. පළවෙනි බේත් වේල කොහොම හරි දුන්නා කියමුකෝ. අනික් වේල නම් දෙන්නම බෑ. බිමත් පෙරළිලා අඩන්නේ. කොහොම පෙව්වත් වමනේ දානවා. ආපහු දෙන්න බෑ කොච්චරක් පෙවුනද කියලා දන්නේ නැති නිසා. සමහර වෙලාවට රෑට නින්දෙන් කිරි එකට දාලා පොවනවා. ඒත් වෙනස් රහක් දැනුන ගමන් නිදාගෙන ඉන්න ඉන්ද්‍රියන් සියල්ල අවදි වෙලා කිරි බොන එක නවත්තනවා. එතකොටත් ප්‍රශ්ණයක් කොච්චරක් පෙවුනද කියලා දන්නෑ. හොඳම දේ තමා නින්ද කැඩුන එකටයි, කිරි එක අමුතු රහ වීමේ තරහයි නිසා අඩන්න පටන් ගන්න එක. එතකොට ගෙදර හැමෝම සර්වරාත්‍රික. තිබ්බ ඒවා මදිවට නහයත් හිර වෙලා නිසා ඩ්‍රොප්ස් දෙකක් විතර දාලා පරෙස්සමට නිදි කරවනවා. පහුවදාට බෙහෙත් ටිකක් හරි පෙවිලා තිබුණොත් ලෙඩේ පොඩ්ඩක් හොඳ වෙනවා. කොහොමත් දෙවනි තුන්වෙනි දවස වෙද්දී අම්මලායි දරුවෝයි දෙපාර්ශවයම බෙහෙත් දීමට සහ බීමට පුරුදු වෙනවා. පොවන්නම බැරිම බෙහෙතක් නම් ෆාමසි එකට ගිහින් ඒකට සමාන වෙනත් රසක් තියන එකක් ගෙනත් පොවනවා. හැම තැනම සිරප් හලලා නිසා ඒ දවස් වලට ගෙදරට කූඹි එනවා වැඩියි.

ඊළඟට එන ප්‍රශ්ණේ, නිවාඩු ගන්න එක. ඔතෙන්ට ආවහම නම් ගෙදර අයගේ හිතත් නරක් වෙනවා සමහර වෙලාවට. කොහොමත් අසනීප නිසා ළමයි හුරතල් වෙලා වැඩීනේ වෙනදාටත් වැඩිය. පුංචි දේටත් හරි අමාරුයි.

එක ලෙඩ සැසියක් ඉවර වෙන කොට බෙහෙත් බෝතල් විස්සක් විතර එකතු වෙනවා. මම ඉස්සර කළේ ඒ බෝතල් හෝදලා වේලලා එකතු කරලා බෝතල් එකතු කරන්න එන මනුස්සයෙකුට පරිත්‍යාග කරන එක. ඒ මනුස්සයා ආයුරුවේදේ ළඟ තියාගෙන ඒවා විකුණලා කීයක් හරි හොයාගන්නවානේ. අපේ ගෙදරට ආවහම ආයේ කොහේවත් බෝතල් හොයන්න යන්න ඕන නෑ කියලා  ඒ මනුස්සයා කියනවා. එක මාසෙක මම දොස්තර මහත්තයා කියපු විදහටම පොඩි දෙන්නව කෑමෙන් ,  නෑමෙන් පරෙස්සම් කළා. ඒ මාසේ නම් බෙහෙත් දෙන්න වුනේම නැති තරම්. ඔන්න පුරුදු විදිහට බෝතල් එකතු කරන මනුස්සයා ආවා. දෙන්න බෝතල් නෑ.

“අය්යෝ  නෝනා .... මේ සැරේ බබාලා අසනීප වුනේ නැද්ද ?  ඒ මනුස්සයා කම්පා වෙලා ඇහුවා.

බලං යනකොට දරුවන්ගේ අසනීප නිසා කී දෙනෙක් රස්සාවල් හොයා ගන්නවාද ?

“බබාලට දැන් බෝතල් වල බෙහෙත් දෙන්නෑ.. ආය මෙහේ එන්න එපා“ කියලා මම තරහා පිටින්ම කියලා දැම්මා.